Maksim
Ya tak privykla zit adnim taboy adnim taboy,
I wstrecat, rasweta uslyshat kak prasnyoshsya ne samnoy,
Mne stala tak legko dyshat atkrytoe akno
i pawtaryat yey lish adno

Znayishli ty wdol nacnyh darog shla basikom ne zeleya nog
A serdse yego teper w twaih rukah
Ne poteryay yego i ne slamay!